Na lubelskim śmietniku

                        ul. Leszczyńskiego w Lublinie

- Wyrzuciłem na śmietnik

swoje pokręcone życie.

I dobrze.

Odtąd budzę obrzydzenie

- jestem cieniem.

Śpię na Litewskim,

przy fontannie,

bądź w Sasie, w kamienicy,
siadam, sam z sobą;
rozmawiam, na ulicy.

Butelka mi kochanką,

z nią się już nie rozstanę.
Butelka moją branką
na przekór jej, nad ranem.

Przy łóżku gdy mróz złapie
w zawszonej noclegowni
ułożę życie w kostkę
przy świcie, wyjdę głodny.

Chrzanić mnie! Bo kogo ja
obchodzę? Umarłem
- może dobrze, umarłem
na Twej drodze.

                                    ul. Jasna w Lublinie

   Na co dzień obserwuję bezdomnych w centrum miasta. Budzą moje mieszane uczucia, zaczepiają przechodniów na ulicy, śpią w klatkach schodowych, często znajdują się pod znacznym wpływem alkoholu. Podanie im pieniędzy do ręki nic nie zmieni, a spotęguje problem. 

   Noclegownie miejskie - a jest ich naprawdę niewiele, czynne w okresie jesienno - zimowym przeżywają prawdziwe oblężenie. Łóżek w nich brakuje, warunki są marne. 

   Posiłki? Jadłodalnia na ul. Zielonej wydaje każdego dnia o godzinie 12 bezpłatną zupę. To wszystko, a przecież brakuje im wszystkiego.

     To chyba najwyższy czas aby miasto podjęło działania, które pomogą tym ludziom. Najwyższy czas, abyśmy to my się obudzili i jako społeczeństwo starali się pomóc. Mądrze.