Zapomniany żydowski pomnik przedmieścia Wieniawa w Lublinie

   Idąc ulicą Leszczyńskiego w górę, po prawej stronie, miniecie stadion Lublinianka. Jeszcze wcześniej przed nim stoi stacja paliw. To stamtąd patrząc w kierunku betonowego ogrodzenia stadionu zobaczycie w nim przerwę. Wspinając się stromą ścieżką pod górę znajdziemy się na wzniesieniu, gdzie przed wojną znajdowało się miasteczko - Przemieście Wieniawa. Całość dzielnicy Wieniawa mieściła się w obecnych granicach; północna rzeczka Czechówka, zachodnia i południowa ulica Leszczyńskiego i ulica Długosza. Jako, że ulica Leszczyńskiego jest czynna i zabudowana możemy wyobrazić sobie stojącą tu dawniej zabudowę. Górka nad dzielnicą jest słabo dostępna, bez zabudowy i nieznana. Można wręcz rzec, że nie ma tu czego szukać. Ale czy na pewno? 

    Na wzgórzu tym stoi tablica upamiętniająca miasteczko - w mieście; jego początek i koniec. Tu również znajdował się żydowski cmentarz, którego śladów dziś próżno szukać. Z opowiadań mojej rodziny wiem, że gdy budowano stadion Lublinianka, natykano się na kości tu pochowanych. To tu stała bożnica, która jeszcze na długo przed definitywnym kresem swojego istnienia, popadała w ruinę. Dziś po dzielnicy, w której mieszkała żydowska biedota nic nie pozostało. Co ciekawe, podatki były tu niskie, dlatego możni Żydzi mogli się tu meldować, faktycznie mieszkając w innej części miasta. Stąd pochodził sławny Widzący z Lublina - Jakub Icchak Horowitz. Odbywały się tu żydowskie handelki, jarmarki. Jak można sobie wyobrazić pewnością kolorytu tu nie brakowało!
   Dziś nad tymi co odeszli ustawiono skromną, ale górująca nad Wieniawą tablicę będącą niemym wykrzyknikiem ku pamięci tej niezwykłej dzielnicy gwaru, życia i handlu.